Citytrip Nancy

‘La plus belle place de France?’ De ober van het chique grand-café Foy bekijkt ons met enig misprijzen als we hem zeggen dat we de Place Stanislas misschien wel het mooiste plein van Frankrijk vinden. ‘Mais nón, c’est la plus belle place de l’Europe! Non, du monde!’. Nou, over het laatste kunnen we niet oordelen, maar mooiste plein van Europa zou misschien toch wel eens kunnen. Want als je even wat bekende pleinen in gedachten naloopt, zoals de Piazza del Campo (Sienna), de Grand-Place (Brussel), het Sint-Pietersplein (Rome) en nog zo wat juweeltjes, dan prijkt de ‘Place Stan’ toch bovenaan de lijst. Zo noemen de inwoners van Nancy deze stedenbouwkundige parel liefkozend. En inderdaad, wát een grandeur, wat een schoonheid, wat een klasse, formidable! Het met royaal bladgoud versierde hekwerk schittert in de lentezon. Niet verwonderlijk dat naamgever en Hertog van Lotharingen Stanislas zó trots was op het in zijn opdracht ontworpen plein, dat hij bij de opening in 1755 de fonteinen wijn liet spuiten. ‘Place Stan’ is, als eenheid tezamen met Place Carrière, Place Alliance en de triomfboog, onderdeel van de 18e-eeuwse wijk die in 1983 in zijn geheel door de UNESCO aangewezen werd als werelderfgoed. We bestellen een eerste glas wijn en proosten op een mooi verblijf. Alleen hiervoor is de trip al de moeite waard!

Collectie
De volgende dag besluiten we om na het ontbijt wat cultuur te gaan snuiven, want de kennismaking met Stan smaakt naar meer. Na eerst nog een koffietje bij Foy staan we even later bij de ingang van het Museum voor Schone Kunsten. De adembenemend fraaie collectie glas is een must see waar je stil van wordt. Ongelooflijk om te zien wat kunstenaars van glas kunnen maken! Vooral de collectie Daum, art nouveau glas gemaakt door de gelijknamige kristalfabriek in Nancy, is een ware lust voor het oog. Gids Romain vertelt ons hoe het komt dat Nancy rond 1870 zo’n centrum van Art Nouveau werd en zelfs Parijs hierbij achter zich liet. Oorzaak was de sterke groei van de stad na de Frans-Duitse oorlog, met veel industriële ondernemers op het gebied van onder meer houtbewerking, glasproductie en aardewerk. Deze ondernemers ontwikkelden zich tot kunstindustriëlen, met als gevolg het ontstaan van de kunststroming die de School van Nancy wordt genoemd: Art Nouveau kunst pur sang.

Thermen
Een onbekende Nederlandse schrijver schijnt ooit te hebben gezegd ‘cultuur is leuk, maar je moet er wel iets bij kunnen eten’. Tijd om te lunchen dus! Omdat we later ‘s middags een bezoek hebben gepland aan het nét geopende kuuroord Nancy Thermal, valt de keuze voor de lunch op het iets verderop gelegen restaurant ‘Le Jardin des Thermes’.  De Iberico varkenshaas met een romige puree van aardappel en eekhoorntjesbrood en afsluitend een tartelette van crème brulée zijn niet bepaald licht, maar smaken verrukkelijk.

Nancy Thermal is een combinatie van een volledige renovatie van het oorspronkelijke kuuroord en van gedeeltelijke nieuwbouw (het bijbehorende hotel). Het complex ligt midden in de Art Nouveau wijk en grenst aan het sfeervolle Sainte Marie park, waardoor je vanuit de baden uitkijkt op het groen. Het oude Nancy Thermal is door architect Louis Lanternier in 1913 gebouwd en was in die tijd het grootste minerale zwembad ter wereld. Vanaf 800 meter borrelt het geneeskrachtige water met een temperatuur van 35 graden naar boven. De volledige restauratie duurde vier jaar, met een totale investering van maar liefst 100 miljoen euro. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen: er wordt gemikt op jaarlijks 400.000 bezoekers aan het thermaalbad, eveneens 400.000 bezoekers aan de ‘Espace aquatique’ en nog eens 15.000 mensen voor de medische behandelingen. Inderdaad ambitieus, zeg dat wel! Wij denken echter niet aan cijfers en bubbelen heerlijk in het warme water. Twee uur later stappen we als herboren uit het bad (www.nancythermal.fr).

Om de eerste dag in stijl af te sluiten eten we ’s avonds in de nabij het hotel gelegen Brasserie l’Excelsior. Een schoolvoorbeeld van een echte Art Nouveau brasserie, met kroonluchters aan schitterende hoge plafonds, een bediening uit het boekje en bovenal een uitstekende keuken.

Stadswandeling
Een van de onbetwiste grootheden uit de School van Nancy was de kunstenaar en zakenman Louis Majorelle. Hij gaf in 1901 opdracht voor de bouw van de door architect Henri Sauvage ontworpen Villa Majorelle, die vandaag de dag een drukbezochte bezienswaardigheid is geworden. Majorelle had zelf ook niet bepaald twee linkerhanden, want van dit subliem stuk Art Nouveau vakwerk maakte hij zelf onder meer het fraaie siersmeedwerk, het paneelwerk en de prachtige houten trap. Gaat dat zien!

Op amper vijf minuten lopen ligt een andere Art Nouveau parel, het Musée de l’École de Nancy. Eveneens een zeer bezienswaardig gebouw (en met een mooie tuin), maar hier moet je vooral heen vanwege de overweldigende inrichting. Dit is het enige museum in Europa dat volledig is gewijd aan de Art Nouveau.

Wie overigens de indruk zou krijgen dat Nancy alleen een stad voor kunstliefhebbers is vergist zich. Mede door het grote aantal studenten (bijna 50.000) is er een uitgebreid aanbod aan onder meer cafés en restaurants. De stad ademt een relaxte sfeer, mede doordat het centrum sinds kort autovrij is gemaakt. Als ‘compensatie’ is het openbaar vervoer tijdens de weekends gratis.

Veel te vlug breekt onze laatste dag alweer aan. We besluiten een fiets te huren en via de ‘route de Boucle de la Moselle’ langs de oevers van de Moezel naar het middeleeuwse stadje Liverdun te fietsen. Tijdens de lunch in restaurant Pavillon Bleu in Villey-Saint Etienne belanden we in een Frankrijk waarvan we dachten dat het niet meer bestond. Picture this: een bommetje volle restaurantzaal waar zo’n 100 gasten genieten van Asterix- en Obelix-achtige porties van onder meer gegrild speenvarken. Praten over calorieën is hier vloeken in de kerk, en als na het dessert een accordeonist begint te spelen gaan meteen de eerste beentjes van de vloer. ‘Les gens komen voor de guinguette elke zondag van heinde en verre naar ons, tot uit Metz toe, want lunchen mét een dansje dat kan bijna nergens meer’, zegt de eigenaresse. Voor wie niet uit is op de állergrootste culinaire verfijning, maar wel een echte authentieke traditionele Franse lunch wil meemaken: dit is de plek, Franser krijg je het niet.

Vervoer:
Nancy is een ideale bestemming voor een city trip met de auto. Reken vanuit Maastricht op vier uur rijden via E25 en A31.

Verblijf:
voldoende aanbod aan overnachtingsmogelijkheden. Wij sliepen in Hotel&Spa Best Western Plus Crystal. Goede kamers vanaf 132 euro per nacht, exclusief ontbijt.

Eten en drinken:
Brasserie l’Excelsior. Prachtige brasserie met goede keuken. 
Les Frères Marchand: ‘maître fromager affineur’. Restaurant met veel kaas op de menukaart (ook kaasfondue, raclette), en een van meest gesorteerde kaaswinkels in Frankrijk. 
Le Jardin des Thermes, op paar minuten lopen van Nancy Thermal. Traditioneel restaurant met zeer goede prijs-kwaliteit verhouding. 
Pavillon Bleu. Niet in Nancy, maar erg leuke bestemming om met de fiets langs de Moezel te fietsen. 

Toeristische informatie:
www.france.fr/nl
www.explore-grandest.com/
www.destination-nancy.com/