Jon van Eerd in gesprek met Lars Vaessen

JON: Zo. Nu zitten we in een hele andere hoedanigheid tegenover elkaar.
LARS: Ook wel weer eens leuk. Hoewel ik ervan geniet om met je te mogen werken.
JON: Vertel.
LARS: Wat wil je weten.
JON: Nou ja, behalve dan dat je twee jaar geleden bij ons de auditieruimte kwam binnenzeilen en ons allemaal van de tafel veegde.
LARS: HAHAHAHAHA. Nou dat voelt nog steeds als iets onwezenlijks. Een droom.
JON: Had je die droom als kleine Limburgse Sjeng al?
LARS: Ja, ik denk het. Voor zover als ik me kan herinneren stond ik als driejarig kind al met potten en pannen in de garage van mijn oma ‘voorstellingen’ te doen. En later bij de fanfare en op school ook natuurlijk.
JON: Schooltoneel.
LARS: Dat was er niet heel veel. Wel elk jaar de ‘Elser Revue’. Met sketches en liedjes en dans. Dat vond ik te gek. Echt variété.
JON: En daar deed je aan mee?
LARS: Ja vanaf mijn 16e vijf jaar trouw gedaan. Op school speelde ik in de kerstmusical. Maar tijdens de voorstelling liet ik een sofa op mijn voet vallen. Ik brak mijn teen en werd van de verdieping door het raam naar beneden getakeld.
JON: Als je iets doet, doe je het ook goed.
LARS: Het was een klein traumaatje.
JON: Praat me niet van traumaatjes. Ik heb er een lijst van gebroken pinken, verzwikte enkels, gekneusde ribben, hersenschuddingen en lange wachttijden in de nachtelijke wachtkamers van de eerste hulp aan over gehouden.

Het hele interview lezen? Bestel hier Navenant editie 5 2024 voor €7,50.