Maasplassen

Maasplassen: Bronsgroen en – Blauw
Zon, water en strand. Dat is vakantie en zeker als de avonden lang en zwoel zijn nodigen die uit om nog iets moois van de zomerdag te maken. De Maasplassen tussen Maasbracht en Roermond hebben zo’n mix en menig Nederlander, maar laten we vooral ook onze oosterburen niet vergeten, geniet in de zomer van een heerlijke vakantie in Limburg.
Tekst en fotografie: Stichting het Limburgs Landschap, Henk Heijligers

De temperatuur is overdag opgelopen tot een comfortabele 25 graden. Ideaal weer om het water op te zoeken. Met de fiets dan; voor de boot moet ik nog wat jaren doorsparen. Het Limburgs Landschap heeft in haar nieuwe Uit en Thuisboek een aantal leuke fietstochten opgenomen. Vandaag is mijn vertrekpunt de fietsoverstapparkeerplaats in Linne en maak ik een rondje Maasplassen via Maasbracht, Wessem, Heel, Beegden terug de Maas over bij Roermond om na zo’n 40 kilometer weer te eindigen in Linne. Het eerste deel gaat, misschien niet meteen te verwachten, door kleinschalige boomgaarden. Vergezeld van de uitbundige zang van vogelsoorten als de zanglijster, spotvogel, grasmus en bosrietzanger. De rust straalt er vanaf en er is zelfs geen fietser te bekennen. Min of meer toevallig stuit ik op de aalscholverkolonie bij de Molengreend. Daar heb ik het fietspad even verlaten om de weidsheid van de plas te bekijken. Alleen maar fietskilometers maken en niet genieten van de omgeving is voor mij geen optie.

Nachtegaaltje zingt
“Waar in ’t bronsgroen eikenhout, ’t nachtegaaltje zingt”, is de bekende openingszin van het Limburgse volkslied. En om eerlijk te zijn, deze fietstocht wil ik graag opdragen, als ook u dat goed vindt, aan de nachtegaal. Nog niet zo lang geleden was in ons ‘bronsgroen’ de nachtegaal op vele plekken te bewonderen. In de nacht, zoals de naam al doet vermoeden, maar ook overdag was de gevarieerde en typisch luide zang te horen. Maar tegenwoordig is het in Limburg met de loep zoeken naar de nachtegaal. Bij het Polderveld tussen Wessem en Heel wordt ik echter blij verrast door de melodieuze zang van deze nachtbraker. De weelderige groei langs de Maasplassen vormt, voor dit verder niet opvallende bruine vogeltje, nog een klein bolwerk. Ik tref er hier zelfs twee aan, op mijn derde moet ik wachten tot het einde van de fietstocht bij Linne.

Appels en peren
De kerk van Heel torent als een echte landmark boven het dorp uit en warempel tref ik hier de eerste vakantiegangers aan op fiets. Pappa met twee kinderen die zojuist de Sint Stephanuskerk hebben bezocht. Het onderste deel van de vierkante toren, met achtkantige spits, werd al gebouwd in de 12^e eeuw met maaskeien en kolenzandsteen uit de omgeving. Hoe mooi de omgeving van uitgestrekte weidevelden met de witbloeiende margrieten in de berm en op de dijken ook is, tijdens de hele tocht kom ik maar een enkele vakantievierende fietser tegen. Zoeken de toeristen hier alleen het water op? Jammer. ‘Appels peren nieuwe oogst’, schreeuwt een oud uithangbord. Ik stop om een foto te maken. Na een lange oprijlaan ligt een boerderij zoals een boerderij hoort te liggen. Ik neig om af te draaien en een appeltje of peer te scoren, maar gezien de staat van het bord, en vooral ook omdat de appels en peren nog moeten uitrijpen aan de boom, lijkt mij dat bij nader inzien een zinloze actie.

Blauw
Bij de waterwinplas Lange Vlieter staat langs het fietspad een heuse watertap. Onderweg en straks ook in Roermond zijn natuurlijk meer dan voldoende terrasjes om even onderuit te gaan zitten, maar dit heerlijk koele Limburgse drinkwater smaakt voortreffelijk. Complimenten aan onze waterleidingmaatschappij. Water is het verbindende element tijdens deze tocht, ook de twee koeltorens van de Clauscentrale blijven tijdens de hele tocht in zicht.

Vóór de zand- en grindwinning was het hier vooral groen boerenland en graasden koeien in de sappige weides. En van koeien in de wei wordt iedereen blij. Ik in ieder geval wel. Toch moet ik tot  Roermond wachten voordat ik de eerste buitenkoeien mag bewonderen, het zijn er maar vijf. Twee zwartbonte en drie roodbonte; mijn favoriete koeienkleur. Het ‘blauw’ van de Maas in de achtergrond. Wat een kleurenpracht.

Ondernemend Limburg
Groene graslanden, bootjes in de voorgrond, de twee ‘potloden’ en de kerktoren steken boven de omgeving uit: de skyline van Roermond. Toch kan ook dit architectonische landschap mij bekoren, het maakt de afwisseling van de tocht bijzonder. Het leven wordt hier volop genoten, ik passeer terras na terras. Hier is ook duidelijk dat Roermond een echte toeristische trekpleister is. Direct na de stedelijke bebouwing zie ik dat het uitzicht van Het Limburgs Landschap goed verkoopt. Huizen, klaar, maar ook nog volop in aanbouw worden tot aan de waterrand gebouwd. Wonen in de natuur, wie wil dat nou niet?